Datum: 22/12/2022

Ouderverstoting

Wat is ouderverstoting?

Ouderverstoting is de situatie waarbij een kind geen contact meer wil met een van de ouders. Het kind gaat deze ouder als het ware afstoten. Een andere benaming hiervoor is Parental Alienation Syndrome (PAS).

Hoe ontstaat ouderverstoting?

Ouderverstoting ontstaat niet van de ene op de andere dag. Het begint vaak doordat het kind een steeds sterkere afwijzende houding gaat aannemen ten opzichte van de ouder die verstoten wordt. Er komt een verstoring in het contact dat dikwijls van kwaad naar erger gaat en uiteindelijk leidt tot een contactbreuk.

Een grote rol in dit verhaal is vaak de andere ouder. Wanneer koppels met kinderen uit elkaar gaan blijven zij natuurlijk ouders van hun kinderen. Door de relatiebreuk komen zij echter ook in een andere rol terecht, namelijk de rol van ex-partner. In de praktijk is het vaak enorm moeilijk om de rol als ouder te onderscheiden van de rol als ex-partner. Dit is zeker het geval wanneer de relatiebreuk veel emoties heeft losgemaakt of wanneer er sprake is van een vechtscheiding.

Wanneer een ouder enorm gekwetst is door of boos is op de ex-partner leidt dit er regelmatig toe dat deze ouder deze emoties niet kan verbergen voor de gemeenschappelijke kinderen. Jammer genoeg kan dit wel een grote impact hebben op het gedrag van dit kind ten opzichte van de andere ouder.

Ouderverstoting kan zowel bewust of onbewust veroorzaakt worden door een ouder.

Bij een bewuste vorm van ouderverstoting zal de ouder het kind als het ware gaan “hersenspoelen”. Deze ouder zal bewust proberen het beeld wat het kind heeft over de andere ouder negatief te maken.

Vaker komt het echter voor dat ouderverstoting onbewust wordt veroorzaakt. In deze situatie zal de ouder zich eerder op een subtiele doch regelmatige wijze negatief uitlaten over de andere ouder waardoor het kind toch onrechtstreeks beïnvloed wordt en zich steeds afwijzender gaat opstellen ten opzichte van de andere (verstoten) ouder.

Ouderverstoting kan niet alleen ontstaan door de ouder zelf maar zelfs ook door een plusouder.

Hoe herken je ouderverstoting?

Ouderverstoting is zeer moeilijk te herkennen. De volgende kenmerken kunnen wel in acht genomen worden om ouderverstoting te herkennen:

• Het kind wijst de verstoten ouder continu af;
• Het kind kan geen gefundeerde argumenten geven waarom hij deze ouder afstoot;
• Het kind herhaalt uitspraken van de andere ouder om te argumenteren waarom de verstoten ouder slecht is;
• Het kind repliceert stukken uit gerechtelijke uitspraken en doet zich voor als een specialist in de materie;
• Kleine gebeurtenissen die plaatsvinden bij of door de verstoten ouder worden opgeblazen;
• De verstoten ouder wordt volledig veroordeeld door het kind zonder dat het kind hier kritisch over nadenkt;
• Niet alleen de ouder wordt verstoten maar ook de familie van die ouder wordt verstoten of is opeens slecht;
• Het kind steunt de andere (niet verstoten ouder) in een reflex zonder hier kritisch over te zijn;
• Het kind ervaart geen schuldgevoel of enige redelijkheid over de houding die hij of zij aanneemt ten opzichte van de verstoten ouder.

De gevolgen van ouderverstoting voor het kind

Ouderverstoting heeft zeer zware gevolgen voor het kind. Niet alleen kan dit leiden tot een volledige contactbreuk tussen ouder en kind maar ook mentaal zal dit een grote impact hebben op het kind zelf.

Kinderen voelen altijd een loyaliteit ten opzichte van beide ouders. Door de ouderverstoting zal het kind doorgaans in een loyaliteitsconflict terechtkomen. Het kind zal de verstoten ouder gaan missen, ondanks dat zij dit niet zo zullen aangeven omwille van de loyaliteit die zij willen tonen naar de andere ouder.

Op het moment zelf zal het kind doorgaans nog geen schuldgevoel ontwikkelen maar op latere leeftijd, wanneer het kind volledig volgroeid en ontwikkeld is, zal het kind vaak pas realiseren wat er aan de hand was waardoor vaak achteraf toch nog een schuldgevoel ontstaat.

Wanneer er een contactbreuk tot stand is gekomen zal er ook vervreemding ontstaan tussen de verstoten ouder en het kind en wordt de stap om terug contact op te nemen alleen maar groter. Daarnaast ontstaat er ook een angst om dit contact terug op te bouwen.

Een contactverstoring of zelfs een volledige contactbreuk tussen een ouder en kind is niet in het belang van het kind en zou altijd vermeden moeten worden.

Wat te doen als je dit herkent?

Ouderverstoting is moeilijk te herkennen maar heeft in de praktijk wel hele zware gevallen. Het is daarom van belang om zo snel mogelijk in te grijpen. Hoe eerder er ingegrepen wordt, hoe beter.

Als er nog geen procedure lopende is doen de ouders of één van de ouders er goed aan om contact op te nemen met een psycholoog zodat deze problematiek aangepakt kan worden met bijstand van de psycholoog. Alleen wanneer beide ouders meewerken kan de psycholoog hiermee onderling aan de slag gaan.

Wanneer er wel reeds een procedure loopt of een procedure is onvermijdelijk omdat een van de ouders niet meewerkt, kan de aanstelling van een psychologe gevraagd worden die dan een gerechtelijk advies zal opmaken voor de rechter zodat de rechter meer inzicht krijgt in het dossier en verdere maatregelen kan nemen.

Neem gerust contact op met ons kantoor.